Page 12 - Analityka 2/2017

KATARZYNA KRZEMIŃSKA SZYMON BOCIAN

NAUKA Chromatografia cieczowa może być bardziej ekologiczna, niż jest obecnie. Wystarczy tylko poszukać
dobrych rozwiązań technologicznych, aparaturowych czy metodologicznych.

„Zielona”

CHROMATOGRAFIA CIECZOWA

Od początku lat dziewięćdziesiątych XX wieku powszechnie znane są chemikom zasady tak zwanej „Zielonej
Chemii” zaproponowane przez Anastasa. W nurt ten wpisuje się także chromatografia cieczowa, która umożliwia
oznaczanie zróżnicowanych indywiduów w złożonych matrycach. Klasyczne podejście do tej techniki i zastosowa-
nie jej w celach zarówno analitycznych jak i preparatywnych powoduje, że generowana przez nią ilość odpadów
stanowi istotny wkład do śladu węglowego. Aby temu zapobiegać wprowadzono szereg procedur, których głów-
nym zadaniem jest ograniczenie ilości zużywanych rozpuszczalników organicznych, stosowanie ich mniej toksycz-
nych zamienników, a także podejmowane są próby prowadzenia rozdzieleń z zastosowaniem czystej wody, jako
fazy ruchomej. Takie innowacyjne podejście jest możliwe dzięki wprowadzaniu na rynek chromatograficznych faz
stacjonarnych „przyjaznych” środowisku. W artykule przedstawiono niektóre ze znanych „zielonych” rozwiązań
dla chromatografii cieczowej, przedstawiono ich potencjalne wady i zalety, a także przedstawiono perspektywy na
przyszłość, jaka drzemie w syntezie nowej generacji wypełnień kolumn chromatograficznych.

22 ANALITYKA – NUMER 2, ROK (XVIII) 2017