Analityka 4/2014

Ten numer „Analityki” jest szczególny. Zamyka bowiem nie tylko kolejny rok wydawniczy, lecz jednocześnie kończy − już piętnasty − rok wydawania pisma. Symboliczną klamrą spinającą pierwszy numer „Analityki” z 2000 roku z obecnie oddawanym w Państwa ręce − są okładki. Obie odnoszą się do analityki obiektów zabytkowych. W 2000 roku była to fotografia zdegradowanego przez atrament szesnastowiecznego rękopisu, a obecnie jest to fragment dolnej kwatery pierwszego otwarcia nastawy ołtarzowej pochodzącej z kościoła parafialnego pod wezwaniem świętej Elżbiety we Wrocławiu i znajdującej się obecnie w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie, na której prowadzono badania. W takiej chwili przychodzi czas na refleksje i próbę podsumowania dotychczasowej działalności. Cieszę się, że „Analityka” została zaakceptowana przez środowisko. Dzięki dużemu zainteresowaniu z Państwa strony mogę na łamach pisma zamieszczać materiały o najnowszych kierunkach i osiągnięciach w chemii analitycznej. Chciałbym podziękować wszystkim naszym Autorom i Czytelnikom za pamięć o „Analityce” i wszystkie uwagi, zarówno te pozytywne, jak i te krytyczne. Dzięki nim możemy doskonalić czasopismo i spełniać oczekiwania. Rola, jaką pełni „Analityka” w środowisku chemików analityków − zobowiązuje. Specjalne podziękowania należą się Radzie Programowej Wydawnictwa MALAMUT za jej ogromny wkład w powstanie serii książek niezbędnych w biblioteczce chemika analityka. Miło mi równocześnie poinformować, że nie skończyliśmy naszej serii wydawniczej i właśnie rozpoczynamy pracę nad tekstem kolejnej książki, a dwie następne są w przygotowaniu. Konsekwentna promocja pisma na targach, konferencjach i sympozjach pozwoliła nam dotrzeć do kolejnych grup laboratoriów, w których „Analityka” nie była jeszcze znana, co zaowocowało dalszym wzrostem liczby prenumeratorów.
 

W numerze (streszczenia artykułów)