Klaudia Ordon, Magdalena Świądropiętoń, Małgorzata Herman, Dominika Dudek, Renata Wietechaposłuszny

Cynk i miedź jako potencjalne biowskaźniki zaburzeń nastroju

Diagnostyka zaburzeń afektywnych od wielu lat jest przedmiotem nieustannych badań klinicystów z całego świata. Postawienie właściwej diagnozy wśród pacjentów cierpiących na zaburzenia nastroju bywa problematyczne, ze względu na osobowo-zmienny charakter pacjentów oraz podobieństwa w obrazie klinicznym epizodów w chorobach afektywnych. Z tego powodu, istnieje potrzeba opracowania szybkich i skutecznych metod oznaczania markerów biologicznych, różnicujących te choroby. Celem niniejszej pracy była ocena poziomu cynku i miedzi jako potencjalnych biowskaźników nastroju. Grupę badanych osób stanowili pacjenci i wolontariusze (łącznie 30 osób). Badania przeprowadzono z wykorzystaniem ultraczułego spektrometru mas z potrójnym kwadrupolem sprzężonego z plazmą indukcyjnie wzbudzaną (TQ ICP-MS). Otrzymane wyniki udowadniają, że stężenie miedzi w grupie badanej jest niższe niż w grupie kontrolnej. W przypadku stężeń cynku zależność jest odwrotna, grupa pacjentów charakteryzuje się wyższym stężeniem tego pierwiastka niż grupa zdrowych wolontariuszy. Jest to pierwsze badanie pod kątem potencjalnych

Pełna treść artykułu dostępna w numerze